Celem pracy jest przedstawienie na podstawie piśmiennictwa wybranych systemów elementów retencyjnych, ich charakterystyki, wad i zalet oraz wskazań do wykorzystania w rehabilitacji protetycznej.

Tworzywo akrylowe należy do grupy materiałów podstawowych. Swój początek zawdzięcza Kultzerowi, który w 1936 r. wprowadził je i rozpowszechnił na rynku niemieckim pod nazwą Palladon stosowany do płyt protez oraz Pallapont – na zęby i licówki. Bardzo szybko masy te wyparły używany uprzednio kauczuk. Należą one do grupy organicznych tworzyw syntetycznych. W sprzedaży dostępne są w postaci proszku i płynu (polimeru i monomeru), jak i gotowego ciasta, które jest również mieszanką tych dwóch składników.

Podstawową substancją mas akrylowych (PMMA) jest ester metylowy kwasu metakrylowego-metakrylanu metylu (monomer):

CH₂ = C(CH₃)COOCH₃

Pod wpływem światła, ciepła i środków utleniających następuje polimeryzacja. W procesie tym pojedyncze cząsteczki monomeru przez pękanie podwójnego wiązania łączą się ze sobą, tworząc polimery.

Rozróżniamy wiele rodzajów mas akrylowych. Masy stosowane do koron, licówek, wkładów, mostów i mostów tymczasowych oraz zębów sztucznych zaliczane są do białych mas akrylowych. W tym przypadku używane są barwniki, dzięki czemu możliwe jest pozyskanie zębów o różnych odcieniach i to jest zasadnicza różnica pomiędzy nimi a masami akrylowymi stosowanymi do wyrobu płyt (1-4). (...)

Autorzy: lek. dent. Małgorzata Kryńska

Całość artykułu przeczytaj tutaj.

Czasopismo zamówisz na www.dlaspecjalistow.pl.

fot. istockphoto.com